Ik ben begonnen!

Lief thuisfront!
Hier m'n eerste berichtje vanuit het bloedhete Suriname. Het zweet druipt hier van je af, maar de douche is ijskoud dus dat lucht op :) Het is hier super! Ik woon in een heel gezellig studentenhuis met 5 andere Nederlandse co-assistenten. In onze heerlijke tuin hangen hangmatten en lopen hagedissen. Hagedissen lijken misschien niet zo bijzonder, maar omdat deze bijna een meter lang zijn, lijken het meer krokodillen! Aangezien deze schatjes insekten eten, zijn we heel blij met ze.
De hele Nederlandse co-gemeenschap gaat hier veel met elkaar om: feestjes, avondjes stappen en iedere avond uit eten. De meeste co's hebben hier nog nooit gekookt. En logisch: het surinaamse eten (= chinees, of javaans, of roti) is heeerlijk en heel betaalbaar. Die grote Nederlandse groep (heeel veel meisjes en 2 jongens...) is erg gezellig en zorgde ervoor dat ik heel leuk werd opgevangen toen ik aankwam. Ik werd zondag meteen meegenomen om te lunchen en door de stad te wandelen, en sindsdien heb ik geen moment meer in m'n eentje thuis kunnen zitten :) Het feit dat die gezellige groep bijna allemaal uit Leiden komt, heeft ook wel een nadeel: we hebben het veel over alle gedeelde kennissen en de verenigingen; dus erg veel integratie met een andere culturen is er niet. Maar wel met onze fantastische huisbaas: Fani. Het is een lieve, enthousiaste, enorme gay! Hij zit alleen maar te giegelen, maar zorgt wel ontzettend goed alle Nederlanse co's. Vanavond gaat hij voor de hele groep koken, dat schijnt fantastisch te zijn, dus ik heb er zin in!
Nog gauw iets over de reden van m'n tripje; m'n co-schappen. Maandag zou ik beginnen bij dermatologie, maar heb ik alleen 2 uur bij personeelszaken gezeten: ze wisten niets van m'n komst en ik kon niet beginnen. Het gaat natuurlijk op z'n surinaams: niemand doet iets! M'n badge moet bijvoorbeeld nog geplastificeerd worden; dat duurt een week... Toen zou ik dinsdag bij oogheelkunde gaan starten. Dinsdag heb ik weer 2 uur bij personeelszaken gezeten (in m'n eentje, op de gang... snik!) en ben toen maar weer naar huis gegaan. Maaar.... vandaag ben ik echt begonnen! Jippie! Al was 't niet zo fantastisch als dat misschien klinkt. Een korte impressie: in een spreekkamer van 10 m2 zitten een arts assistent en 4 co's. De assistent doet de gesprekken met patienten, de co's bladeren een beetje in boekjes en luisteren mee. Na 1,5 uur is de poli afgelopen. De rest van de dag (van half tien tot 2) hebben wij dan tijd voor 'zelfstudie...'. Tja... Daarvoor had ik niet naar Paramaribo heoven vliegen. Dus ik hoop dat dit nog een beetje gaan veranderen. Maar anders ga ik gewoon volop genieten van al het moois dat Suriname te bieden heeft: er schijnen fantastische discotheken te zijn, en ik wil graag naar het binnenland. Waarschijnlijk gaan we dit weekend al op trip, dus dat komt helemaal goed!
Veel liefs! Ag