Bosnegers opereren

Lieve allemaal!
Na m'n co-schap oogheelkunde met succes te hebben afgerond, begint nu m'n vakantie. Ik zal nog even een update geven van m'n tijd op de oogafdeling. Het was uiteindelijk heel leuk, met name door m'n tripje naar het binnenland: ik ben 4 dagen met de oogartsen naar Djumu geweest. Djumu is een dorpje aan de rivier, midden in de jungle, waar alleen creolen (=bosnegers) leven. Zij spreken Saramacaans (ipv Nederlands), lopen rond met ontbloot bovenlijf en de meeste zijn nog nooit verder van huis geweest dan 2 of 3 dorpjes stroomafwaarts... Een hele bijzondere plek om als arts oogonderzoek te doen: er is daar echt helemaal niets! We gingen staaroperaties uitvoeren, en hadden daarvoor 700 kg operatiemateriaal bij ons, in 2 kleine vliegtuigjes die op een grasveldje bij Djumu landden. Toen hebben we met korjalen (houten bootjes) alle OK-spullen vervoerd en binnen 2 uur hadden we in een leeg betonnen gebouw (het ziekenhuis...) een poli met operatiekamer ingericht. Heel gaaf! We hadden zelfs stroom! (maar geen airco, dus het was 35 graden op de O.K....) Het was de bedoeling dat we daar minimaal 75 staaroperaties zouden doen, en zo'n 300 patienten zouden zien. Maar dat is een beetje mislukt: omdat het water heel laag stond, het is droge tijd, konden de patienten niet met de boot ons ziekenhuis bereiken. Verder zijn er 20 patienten op de poli geweest die geopereerd zouden moeten worden, maar omdat ze dan enkele dagen niet naar hun kostgrondje zouden kunnen, wilden ze niet geholpen worden. Deze mensen zijn over een half jaar blind en kunnen dan nooit meer naar hun kostgrondje. Dat konden we met een operatie voorkomen. Maar leg dat maar eens uit in het Saramacaans! Heel frustrerend dat door het lage water en de slechte voorlichting nu vele patienten blind gaan worden, die wij in een half uurtje hadden kunnen helpen. Uiteindelijk hebben we maar 16 O.K.'s gedaan...
Maar juist doordat we veel minder patienten hadden, was het voor mij eigenlijk heel leuk: 's middags hadden we genoeg tijd om lekker in de rivier te baden, een boekje lezen in de hangmat en gezellig te kaarten met de artsen. De artsen die in Paramaribo zo stijf en af en toe best bot zijn, waren in Djumu erg gezellig! Ik sliep daar met 5 zusters in een hut, wat prima was, behalve dat zij om half 6 opstonden om zich klaar te maken voor het ontbijt van half 8... Dat vond ik niet echt nodig, zeker omdat je toch niet kunt douchen in de jungle! Maar het was een onvergetelijke ervaring om daar een deel van m'n co-schap te lopen. Als toerist heb ik wel vaker mensen gezien die totaal anders leven, maar het is toch wel veel specialer om bij zo'n stam te leven en met de bewoners te werken. Dus ik was erg blij dat ik de kans kreeg om met de artsen mee te gaan! En ik spreek inmiddels een aardig woordje Saramacaans :)
Gister heb ik m'n co-schap afgerond, dus vandaag is m'n eerste vakantiedag. En daar heb ik heel erg naar uit gekeken, want over 3 uurtjes is Tom hier!!! Hij zou eigenlijk helemaal niet hierheen komen, maar 3 weken geleden besloten we dat het toch wel erg leuk zou zijn als hij zou kunnen zien hoe ik hier leef en als we samen nog een stukje van het land zouden kunnen zien. Dus ik vertrek zo naar de luchthaven! Helaas betekent dat ook dat ik over 1,5 week zelf weer naar huis moet, maar ik heb ook erg veel zin om jullie allemaal weer te zien! Veel plezier met alle sinterklaasfeestjes, succes met het schrijven van gedichten, en tot snel!Veel liefs, Ag